Habari Tanzania!
Door: pamelabrowne
Blijf op de hoogte en volg Pamela
30 Juni 2010 | Tanzania, Longido
Habari lieve allemaal!
Ik ben nu 5 dagen in Tanzania en het lijkt me de hoogste tijd om te vertellen hoe het hier is. Twee woorden, znuri sana: het gaat hier goed! Ik zit in een klein dorp Longido, 40 km van de grens met Kenia, en hier woont vooral de Maasai. De meeste Maasai lopen in 'normale' kleren, maar soms zie je ook traditioneel geklede mensen met blauw/rode doeken, grote uitgerekte oorlellen en heel veel zilveren oorbellen in. De traditionelen lopen ook nog met zwaard en slok, heel mooi om te zien.
Om maar bij het begin te beginnen: vrijdagochtend vloog ik van schiphol om 11.00 (ik kwam er optijd achter dat mijn vlucht niet om 10.00 maar 11.00 vertrok;) en mama en Joyce zwaaiden me uit. Mijn tante werkt op schiphol en had tot mijn verrassing een stoel in comfortseat (extra beenruimte, lekker eten en eigen tv scherm/afstandbediening) kunnen regelen. Ik was alleen dubbel geboekt, waardoor ik verplaatst werd en drie stoelen voor mezelf had. Je begrijpt het al, lekker asociaal languit liggen zappen de hele reis. 20.30 kwam ik aan in Tanzania en omdat ik mijn visa in Nederland had geregeld kon ik meteen doorlopen. Ik werd opgehaald door Emmanuel, een familievriend van Steven, de director van LOOCIP (organisatie waar ik zit) en bracht me naar Arusha, een grote stad in het Noorden. Toen ik het vliegveld uitkwam had ik al meteen de eerste 'caramel' ervaring: ik werd aangestaard en ik hoorde veel 'znuri, znuri' te horen (mooi, mooi). Mijn lichtbruine kleur en krulhaar zijn valt blijkbaar nogal op hier en mensen vinden het ook apart dat ik er wel een beetje Afrikaans uitzie, maar geen Swahili spreek. Ik ben nog lerende! 's Avonds ben ik met Emmanuel nog ergens wat gaan drinken in een lokale pub en hij had me alvast vanalles verteld over Tanzania. De economische zaken, politiek, gezondheidstoestanden, Maasai en gebruiken, heel leuk. Ik ging daarna slapen in een hotel (voor het eerst mijn muskietennet gebruikt!) en de volgende dag werd ik door Gabriel (ook een director van LOOCIP) om 10.00 opgehaald. Ik wist niet hoelaat hij zou komen, dus ik ging sochtends zelf Arusha nog even in om een simkaart te halen, die het alleen nog steeds niet doet, maargoed.
Samen met Gabriel ging ik met een lokale bus naar Longido, 80 km van Arusha en voor het eerst zag ik het mooie Afrika. In het begin veel groen, maar hoe dichter we bij Longido kwamen werd het steeds droger en stoffiger en op de achtergrond de Kilimanjaro (na mount Everest hoogste berg van de wereld). Onderweg waren er wat kuddes koeien, koeien zijn heel belangrijk voor de Maasai.
Zaterdag kwamen we in Longido aan en reden we naar LOOCIP. LOOCIP heeft een eigen centrum; om een binnenplaatsje zijn een kantoorgebouw, guesthouse, een paar huizen van medewerkers, een opvanghuis voor kinderen en computercentrum. Gabriel, een van de directors, stelde me aan iedereen voor en ik moest echt mijn best doen om alle namen te onthouden. Vooral de Afrikaanse namen duurden even. Ook maakte ik kennis met mama Victoria die de taak heeft om voor mij te zorgen en dan bedoel ik ook letterlijk verzorgen; ze woont samen met haar 5 kinderen op het terrein bijna naast me en ze maakt 2 warme maaltijden klaar elke dag (lekkere!). Beetje onwennig dat ik door mama verzocht wordt, maar wel een echte Afrika experience. Met haar zoon Michael (18 ) ben ik de afgelopen dagen veel omgegaan, hij kan goed Engels en legt vanalles uit. En via hem communiceer ik ook met mama Victoria, want mijn Swahili is nog niet echt heel denderend.
Zondag heb ik een beetje de omgeving verkend en ben ik naar het dorp gelopen om daar wat inkopen te doen (in Swahili!). Daar raakte ik aan de praat met wat Maasai mannen en heb ik nog meer gehoord over de Maasai.
Maandag begon het allemaal echt. Om 9 uur was er een meeting met Gabriel en alle coordinatoren van projecten. Ze stelden zich allemaal voor en ik ook en Gabriel stelde mijn taak voor. Ik ga de website van LOOCIP updaten over alle lopende projecten. Met alle coordinatoren ga ik praten, informatie verzamelen en uiteindelijk alles aanpassen op de website. De website is nu namelijk nog vrij algemeen, maar dat is aan het eind van deze maand dus veranderd! De website is trouwens, www.loocip.org.
Gister heb ik gesproken met de coordinatoren van public health en educatie. Upanda (public health) geeft met twee anderen seksuele voorlichting op middelbare scholen over zwangerschap, SOAs etc. Dat is hard nodig, want meisjes weten soms niet dat jongens als ze onder de 15 je ook zwanger kunnen maken. Ze vertelde dat kinderen soms al vanaf 10 jaar seksueel aktief zijn (dat leek mijzelf alleen wel heel erg jong). Ze vertelde ook over haar tweede project, het opvangen van tienermoeders op LOOCIP. Wanneer meisjes zwanger zijn worden ze namelijk geschorst van school en LOOCIP vangt ze dan voor een tijdje op. Sarah gaat over educatie en met haar heb ik gesproken over haar project het opstarten van een Montessori school. Toen ik Montessori hoorde was ik sowieso meteen enthousiast, want daar heb ik zelf ook op gezeten. Ik heb haar gister een beetje geholpen met het schrijven van fonds aanvraag voor de school. Vandaag heb ik gesproken met Jonathan over zijn school, ben ik met Michael naar het dorp gegaan en heb ik Upande geholpen met het schrijven van een ander fondsaanvraag. Morgen ga ik met de coordinator van public health mee naar Maasai dorpen om public health projecten te zien, ik ben heel benieuwd!
Iedereen is hier heel aardig en bereid om me met vanalles te helpen. Zelf vind ik het heel leuk om steeds meer en meer over LOOCIP, Tanzania en de Maasai te weten te komen. Ik ben nu ook hard bezig om Swahili te leren, dat is het enige waar mensen een beetje kritisch over zijn, ik moet er wel wat van spreken ;)
Dit was de update van mijn eerste paar dagen!
Ik hou jullie op de hoogte en ik hoor ook graag de spannende ontwikkelingen in ons kikkerlandje!
Liefs,
Pamela
Ik ben nu 5 dagen in Tanzania en het lijkt me de hoogste tijd om te vertellen hoe het hier is. Twee woorden, znuri sana: het gaat hier goed! Ik zit in een klein dorp Longido, 40 km van de grens met Kenia, en hier woont vooral de Maasai. De meeste Maasai lopen in 'normale' kleren, maar soms zie je ook traditioneel geklede mensen met blauw/rode doeken, grote uitgerekte oorlellen en heel veel zilveren oorbellen in. De traditionelen lopen ook nog met zwaard en slok, heel mooi om te zien.
Om maar bij het begin te beginnen: vrijdagochtend vloog ik van schiphol om 11.00 (ik kwam er optijd achter dat mijn vlucht niet om 10.00 maar 11.00 vertrok;) en mama en Joyce zwaaiden me uit. Mijn tante werkt op schiphol en had tot mijn verrassing een stoel in comfortseat (extra beenruimte, lekker eten en eigen tv scherm/afstandbediening) kunnen regelen. Ik was alleen dubbel geboekt, waardoor ik verplaatst werd en drie stoelen voor mezelf had. Je begrijpt het al, lekker asociaal languit liggen zappen de hele reis. 20.30 kwam ik aan in Tanzania en omdat ik mijn visa in Nederland had geregeld kon ik meteen doorlopen. Ik werd opgehaald door Emmanuel, een familievriend van Steven, de director van LOOCIP (organisatie waar ik zit) en bracht me naar Arusha, een grote stad in het Noorden. Toen ik het vliegveld uitkwam had ik al meteen de eerste 'caramel' ervaring: ik werd aangestaard en ik hoorde veel 'znuri, znuri' te horen (mooi, mooi). Mijn lichtbruine kleur en krulhaar zijn valt blijkbaar nogal op hier en mensen vinden het ook apart dat ik er wel een beetje Afrikaans uitzie, maar geen Swahili spreek. Ik ben nog lerende! 's Avonds ben ik met Emmanuel nog ergens wat gaan drinken in een lokale pub en hij had me alvast vanalles verteld over Tanzania. De economische zaken, politiek, gezondheidstoestanden, Maasai en gebruiken, heel leuk. Ik ging daarna slapen in een hotel (voor het eerst mijn muskietennet gebruikt!) en de volgende dag werd ik door Gabriel (ook een director van LOOCIP) om 10.00 opgehaald. Ik wist niet hoelaat hij zou komen, dus ik ging sochtends zelf Arusha nog even in om een simkaart te halen, die het alleen nog steeds niet doet, maargoed.
Samen met Gabriel ging ik met een lokale bus naar Longido, 80 km van Arusha en voor het eerst zag ik het mooie Afrika. In het begin veel groen, maar hoe dichter we bij Longido kwamen werd het steeds droger en stoffiger en op de achtergrond de Kilimanjaro (na mount Everest hoogste berg van de wereld). Onderweg waren er wat kuddes koeien, koeien zijn heel belangrijk voor de Maasai.
Zaterdag kwamen we in Longido aan en reden we naar LOOCIP. LOOCIP heeft een eigen centrum; om een binnenplaatsje zijn een kantoorgebouw, guesthouse, een paar huizen van medewerkers, een opvanghuis voor kinderen en computercentrum. Gabriel, een van de directors, stelde me aan iedereen voor en ik moest echt mijn best doen om alle namen te onthouden. Vooral de Afrikaanse namen duurden even. Ook maakte ik kennis met mama Victoria die de taak heeft om voor mij te zorgen en dan bedoel ik ook letterlijk verzorgen; ze woont samen met haar 5 kinderen op het terrein bijna naast me en ze maakt 2 warme maaltijden klaar elke dag (lekkere!). Beetje onwennig dat ik door mama verzocht wordt, maar wel een echte Afrika experience. Met haar zoon Michael (18 ) ben ik de afgelopen dagen veel omgegaan, hij kan goed Engels en legt vanalles uit. En via hem communiceer ik ook met mama Victoria, want mijn Swahili is nog niet echt heel denderend.
Zondag heb ik een beetje de omgeving verkend en ben ik naar het dorp gelopen om daar wat inkopen te doen (in Swahili!). Daar raakte ik aan de praat met wat Maasai mannen en heb ik nog meer gehoord over de Maasai.
Maandag begon het allemaal echt. Om 9 uur was er een meeting met Gabriel en alle coordinatoren van projecten. Ze stelden zich allemaal voor en ik ook en Gabriel stelde mijn taak voor. Ik ga de website van LOOCIP updaten over alle lopende projecten. Met alle coordinatoren ga ik praten, informatie verzamelen en uiteindelijk alles aanpassen op de website. De website is nu namelijk nog vrij algemeen, maar dat is aan het eind van deze maand dus veranderd! De website is trouwens, www.loocip.org.
Gister heb ik gesproken met de coordinatoren van public health en educatie. Upanda (public health) geeft met twee anderen seksuele voorlichting op middelbare scholen over zwangerschap, SOAs etc. Dat is hard nodig, want meisjes weten soms niet dat jongens als ze onder de 15 je ook zwanger kunnen maken. Ze vertelde dat kinderen soms al vanaf 10 jaar seksueel aktief zijn (dat leek mijzelf alleen wel heel erg jong). Ze vertelde ook over haar tweede project, het opvangen van tienermoeders op LOOCIP. Wanneer meisjes zwanger zijn worden ze namelijk geschorst van school en LOOCIP vangt ze dan voor een tijdje op. Sarah gaat over educatie en met haar heb ik gesproken over haar project het opstarten van een Montessori school. Toen ik Montessori hoorde was ik sowieso meteen enthousiast, want daar heb ik zelf ook op gezeten. Ik heb haar gister een beetje geholpen met het schrijven van fonds aanvraag voor de school. Vandaag heb ik gesproken met Jonathan over zijn school, ben ik met Michael naar het dorp gegaan en heb ik Upande geholpen met het schrijven van een ander fondsaanvraag. Morgen ga ik met de coordinator van public health mee naar Maasai dorpen om public health projecten te zien, ik ben heel benieuwd!
Iedereen is hier heel aardig en bereid om me met vanalles te helpen. Zelf vind ik het heel leuk om steeds meer en meer over LOOCIP, Tanzania en de Maasai te weten te komen. Ik ben nu ook hard bezig om Swahili te leren, dat is het enige waar mensen een beetje kritisch over zijn, ik moet er wel wat van spreken ;)
Dit was de update van mijn eerste paar dagen!
Ik hou jullie op de hoogte en ik hoor ook graag de spannende ontwikkelingen in ons kikkerlandje!
Liefs,
Pamela
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
